Hepsi Bu...

Ne kadar yalnız ne kadar buruk kalmış can özüm. Bir damla su aksın biraz. Hayatın akışı hep ters gitse de, isyanlar edilse de, nasıl derler; her yağmurdan sonra mutlaka gökkuşağı çıkar. Hayat, yürek dalgalı bir deniz olduğunda, istesekte durduramayız, rüzgara karşı koyup yıpratmaktansa, bazı şeyleri akışına bırakmak en iyisi sanırım. Belki de rüzgar bize doğru yolu gösteriyor kimbilir. Bazen beklemek en güzeli. ‎

İnsan bazı şeyleri kendi içinde yaşamalı, her acıyı, sevinci, öfkeyi her zaman paylaşılmamaları, bazı yollar tek kişiliktir.
''Kendime ait bir hayat istediğimi anladım. Sadece bana ait bir hayat. Acıların, düş kırıklarının, korkuların, olması gerekenlerin, adanmışlıkların, başkalarının kurallarının yönetmediği bir hayat. Pişmanlık gibi değil. Gitme zamanının geldiğini nasıl anlayabilir insan. Nasıl anlatabilir. Yalnızlığı özlüyorum, yüzümde gölgeler olmadan yaşamayı. Önceleri çok korktum. Hala bazen korkuyor olsam da, usulca fısıldıyorum kulağına aslında her şeyi. "İçimi sızlatacak kimse kalmadı içimde" Oruç Aruoba

Sitesinde görüp, şiiri almama izin veren arkadaşım MiM teşekkür ederim. Blogumun ismini taşıyan güzel bir şiir.