Yalnızlık son deminde yaşanır sessiz gecelerde, belki süzülen gözyaşlarını kimseler görmez, hıçkırıkların karışır gider gecenin sessizliğinde...
Yürek yangınına eşlik eder ateş böcekleri, yanıp söner ''yalnız değilsin, sana eşlik eden ben varım'' der gibi..
Neden geceyi daha çok sever tüm sevdalı yürekler?
Neden geceye en sadık, en vefalı dostum der tüm aşıklar?
Gece de sever sevdalıyı, basar bağrına dinler derdini paylaşır yalnızlığını ve en önemlisi sır tutar, kimseye söylemez gamzelerine süzülen gözyaşları.
Hıçkırıklara boğularak anlattığın yasak aşkını yürek yangınını..Vefalıdır, ses çıkarmadan dinler, basar seni karanlık bağrına... Derin bir nefes alır huzuru yaşarsın gecenin karanlık kollarında....
İç geçirirsin ahh dersin; uzak diyarlarda ki sevgili olmalıydı şimdi omuzuna yaslandığım, tüm çocuksu hayallerimi paylaştığım..
Hayallerde ki o huzurlu yuvayı ve içinde ki çocukları, çocuklarımızı...
Gecenin karanlık kollarında kaybolmak vardı şimdi, huzuru bulamıyorsam sensiz uzaklarda. Kalbimin çaresiz çırpınışlarına ortak mı olmalı yine gözyaşlarım...
Sensiz nasıl yaşanacaksa bu koskoca ömür, bilmem ki nasıl geçer günler, haftalar, aylar...Sana hergün bir öncekinden daha çok özlem duyarken bu yürek, söyle sevgili bu hasrete hangi can dayanır....
Ama dayanıyor be canözüm...Bir Leyla olamasam da, ya da bir Aslı, veya Şirin...
Senin sevdan olduktan sonra bu yürekte, bende dayanırım hasretin her türlüsüne..
Ve yalnızlığın son demini yaşarım yine zifiri karanlık gecelerde....
Hatice Türkmen Yurtseven
Not: Görsel http://www.goktepeliler.com/ sitesinden alınmıştır.
Yorumlar
Canım Mehtap'ım()
benim bloguma gelme senin gelmene degecek kadar güzel yazılarım yok