GÖNÜL HIRSIZI

Yaşım yirmi belkide yirmi bir...
Gün oldu güneş olup yaktım
Gün oldu yağmur misali ağlattım...
Bazen rüzgar gibi savurup
Bazen fırtınalar koparırdım...
Aşk yolunda uçarıydım deli dolu
Hırsızdım hep gönüller çalardım
Her çeşit insandan gönül aldımda
Bilmem
Neden gönlümü bir tek sana verdim?
Gidişinin ardından
Yaşamın farkına vardım
Şimdi senin gibi,
Benim de yüreğim yandı.
Bitmeyen karabasanlar
Sardı gecelerimi.
Çaldığım gönülleri bir bir geri verdim,
Ama benim gönlümü çalan geri vermedi...

HATİCE TÜRKMEN YURTSEVEN